دو روز پیش دوست عزیزم بهار به خونه ی خدا مشرف شد و با رفتنش فکر و روح و یاد ما رو هم به پرواز در آورد

امیدوارم سفرش بی خطر باشه و بتونه همه حرفهاش رو با خداش بزنه و عهدهاشو ببنده

خدا به ما هم توفیق بده تا به پابوس خونه ات بیائیم و در اونجا خودمون رو از هر زمانی بهت نزدیکتر حس کنیم

یاد شعری افتادم از داداش جم مهربونم که راز و نیازه یه بنده ی خوب با خدای مهربونشه

در بهار آفرینش مست و مدهوش توام
صد گناه آورده ام محتاج درپوش توام

ای پناه بی پناهان خالق لبخند و گل
هر کجا خواهی ببر بی تاب و بر دوش توام

ایمنی جویم ز نفس سرکش گستاخ خویش
درگهت را من مقیمم بنده توش توام

گر مقدر بود و من لایق نبودم در سرای
زهر اگر گویی به سرکش من بلانوش توام

اینم شعری از داداش جم مهربونم که برای حاجیه خانوم ما گفته

سفر کعبه به حاجی خوش باد

خیر بادا و لبش خامش باد

گر که دل برد طوافش آن دوست

اندرون مسلخ کافر کش باد