دل من صداي گريه است

دل من نم نم بارون

دل من خنده ي آب و

دل من اشکاي بارون

دل من چه بي صدا شد

صداش و پرنده برده

دل من شادي نداره

آخه توش پرنده مرده

دل تو صداي باغه

صداي خنده ي آبه

دل تو شفاي درده

دردي که دوا نداره

دل تو يه آسمونه

جاي اون تو کهکشونه

دل تو صداي باله

بالي که خدا رو داره

دل تو چه بي بهونه ست

گرميه يه آشيونه ست

دل تو که ديگه دل نيست

دل تو رنگ الهي ست

دل من آروم نداره

بي تو اون همش مي باره

دل من مثل يه چاهه

که ديگه نوري نداره

دل تو آرامش من

قلب تو نوازش من

دل تو دل خدايست

دل تو به رنگ آبيست

بادلت خدا رو ديدم

با دلت اونو کشيدم

دل من که ديگه چاه نيست

دل من به رنگ آبيست